Vrijwilligerswerk opvanghuis

Deze week ben ik begonnen met mijn vrijwilligerswerk. Ik werk hier in een opvanghuis waar +/- 15 jongens wonen. De organisatie is een NGO en kan alles maar net rond krijgen om de school open te houden.

Mijn eerste dag was bijzonder. Zoals gewoonlijk was ik in de verkeerde bus gestapt en stond ik uiteindelijk op de verkeerde plek. Heb toen maar een taxi genomen en in mijn beste Portugees uitgelegd waar ik heen wilde. Gelukkig begreep de taxichauffeur me en bracht hij me naar het opvanghuis. Aangekomen wisten niet alle medewerkers dat ik zou komen en kon ik weer flink oefenen met mijn Portugees :). Gelukkig was de directeur er die ik vorige week had gesproken en hij bracht me naar het klaslokaal. Ik had nog geen idee wat de bedoeling was. De jongens waren inmiddels het lokaal binnengekomen en namen plaats achter hun bureau. Daar was de directeur weer en hij stopte me een aantal krijtjes in mijn handen. Okay.... moet ik iets opschrijven..... vroeg ik me af? En toen zei de directeur: “Ingles”. Aah ze verwachten van me dat ik de jongens Engels ga leren. Hier had ik geen rekening mee gehouden..... Kon op dat moment moeilijk nee zeggen. Dus er zat niets anders op dan improviseren. Ben maar begonnen met de basis: my name is, I am from en het alfabet. De jongens waren allemaal erg geïnteresseerd en schreven alles op. Ik dacht hopelijk schrijf ik zelf alles goed op haha.

Gisteren heb ik een vriendin uit Amerika meegenomen. Dalila geeft Engelse les op een highschool in New York. Had haar om hulp gevraagd want ik ben geen leraar en Engels is niet mijn moeder taal. Ik spreek het, maar om het iemand te leren is heel wat anders. Ze ging met mee en samen gaven we les. We hielden het simpel en begonnen weer met het alfabet. Dat is voor hun al lastig genoeg. Heb na de les een gesprek gehad met de directeur. Er was een andere vrijwilliger, een Braziliaan uit Sao Paulo, die 1x per week wiskunde geeft. Hij kon mooi als tolk al mijn vragen aan de directeur stellen. Ik kwam erachter dat niet alle jongens naar school gaan. Ze hangen de hele dag een beetje rond in het huis. Hij gaf aan dat hij erg blij was dat ik er de komende weken kom werken en activiteiten met de jongens ga doen. Ik mag zelf bepalen wat ik met de jongens wil doen en kan gebruiken maken van alle spullen in het huis. Ze hebben een klaslokaal, een lokaal met een beamer en een computerlokaal. Hij verzocht me wel om ook Engelse les te blijven geven omdat ze dat later goed kunnen gebruiken. Maceio krijgt steeds meer toeristen uit de hele wereld op bezoek.

Vandaag ging ik weer verder met de Engelse lessen samen met Dalila. We gingen weer verder met het alfabet. We deden verschillende spelletjes en lieten ze om de beurt het alfabet zeggen. Het was me opgevallen dat een aantal jongens moeite hadden met een simpel spelletje als noem de 1e vijf letters van het alfabet. Ik was aan het oefenen met Thiago. Hij wist niet welke letter na de A kwam. Ik vroeg hem doe het in het Portugees. Maar ook dit wist hij niet. Toen kwam ik erachter dat hij het alfabet niet eens in het Portugees kon. Hoe kan ik hem Engels leren als hij al moeite heeft met Portugees. Dalila en ik deden doen een test bij alle jongens. Het bleek dat er een aantal jongens waren die het alfabet in het Portugees niet kende en ook niet konden tellen.

Dus van Engelse les omgeschakeld naar Portugese les. Hoe gek kan het gaan. Dinsdag stond ik ineens Engelse les te geven en vandaag Portugees. Terwijl Dalila verder ging met Engels, nam ik een aantal jongens apart en begon met het alfabet in het Portugees en tellen tot 10. Morgen even geen lessen, maar voetbal :) Dit kunnen ze mij leren haha.

Gelukkig kan Dalila me volgende week nog helpen met lesgeven en kunnen we dit weekend samen een plan opstellen en bedenken wat wel als lesmateriaal kunnen gebruiken. We zullen alles zelf moeten maken.

Maar het vrijwilligerswerk is super leuk en het voelt goed dat de jongens mijn hulp waarderen. De jongste van de groep, daniel (10 jaar) is mijn maatje. Ik zal binnenkort wat foto's plaatsen.

Stedentrips

Ik heb gisteren de vliegtickets geboekt voor alle steden die ik ga bezoeken.

Maceio --) Brasilia --) Porto Alegre --) Iguaccu Falls --) Sao Paulo --) Rio de Janeiro en weer terug naar Maceio om vervolgens helaas weer terug naar Amsterdam te vliegen.

Maar 5 steden bezoeken in 4,5 week is niet slecht toch? :p

Vrijwilligerswerk

Ik heb een project gevonden waar ik volgende week ga beginnen. Ik ga werken in een opvanghuis waar 15 jongens wonen. Ze zijn tussen de 7 en 15 jaar oud. Zal vooral activiteiten met ze gaan doen. Het opvanghuis heeft weinig geld en kan alles nu maar net rond krijgen om het huis open te houden. Ze weten niet hoelang ze dit nog kunnen volhouden, maar ze doen hun best.

Het huis zelf zag er redelijk goed uit. Ze hebben een klaslokaal, lokaal met computers en beamers. En ook een kamer met apparatuur voor een tandarts.

Het is me nog niet helemaal duidelijk hoe hun dagindeling eruit ziet. Het gesprek met de directeur was in het Portugees. Nu kan ik door de taalcursus al wel veel verstaan, maar af en toe ging het te snel :). Zal jullie op de hoogte houden.

Maar ik ben blij dat ik nu ook wat kan gaan doen hier voor de lokale bevolking.

Armoede

Ik vind het lastig hoe om te gaan met de armoede die ik hier zie. Er leven hier veel mensen op straat. Ze hebben werkelijk waar niets en proberen op straat wat geld te verdienen. Dit doen ze door kunstjes te doen, auto ruiten te wassen of te bedelen. Heb al meerdere keren een briefje in me handen gedrukt gekregen waar een verhaaltje op staat of je ze een paar reais wilt geven. Als je op het strand ligt komt er om de paar minuten iemand langs die vraagt of je iets wil kopen. Ze verkopen vaak allemaal het zelfde zoals: eten, sieraden, kleding etc.

Er leven ook veel kinderen op straat. Vaak staan ze bij de supermarkt of drogisterij te bedelen voor geld. Er is een soort van kinder speelplaats waar ik elke dag langskom als ik naar de taalschool ga. Hier hangen veel dakloze jongeren rond. Er staat ook een soort van speelhuis waar een gezin woont. Voor hen is dit hun huis.

Ik kan niet bij iedereen iets kopen of ze allemaal geld geven. Maar mijn maag draait om iedere keer als ik nee zeg. Uit een soort van schuldgevoel geef ik de eerstvolgende dan toch wat geld. Voor mij is het niets 1 of 2 reais, maar voor hun is het veel.

Het probleem is echter dat de meeste daklozen verslaafd zijn. Dit geldt ook voor de kinderen. Je weet gewoon dat als je ze geld geeft ze er drugs van gaan kopen. Dit is de reden voor mij om nee te zeggen, maar blijft toch lastig om dat ook te doen.

De verschillen tussen arm en rijk zijn hier ook zo groot. Hier in Ponte Verde (wijk in maceio) staan toch wel de duurdere appartementen en hotels. Dit is ook wel logisch want het ligt aan de zee. Maar naast deze super mooie appartementen en hotels staan gebouwen die op instorten staan en/of het terrein zit eruit als een bouwval. Alle appartementen en hotels zijn omringd met hoge hekken en er zit 24 uur per dag een bewaker bij de ingang. Zo ook bij het appartement waarin ik verblijf.

Iedereen hoort, leest en ziet weleens armoede in andere landen. Ik ook en vaak denk ik er dan even over na, maar ben het na een 'paar' minuten alweer vergeten. Maar nu ik er hier zelf constant mee geconfronteerd wordt, merk ik dat ik het lastig vindt om ermee om te gaan.

Ik weet ook wel dat dit de keiharde waarheid is en er niet snel iets zal veranderen. Maar ik kan hier niet verblijven en het negeren. Ik wil voordat ik maceio verlaat naar de supermarkt gaan en voedsel kopen die ik kan uitdelen aan de dakloze jongeren die ik elke dag zie op de speelplaats. Alle kleine beetjes helpen.....

Ik deel dit verhaal met jullie niet om te vertellen dat hier armoede is, dat weet iedereen wel, maar omdat ik het even kwijt moest.

Salvador

De eerste week in Brazilië is voorbij gevlogen en zit er alweer op. Heb de laatste 4 dagen doorgebracht in Salvador - Bahia. Ben daar naar toe gegaan samenmet Dalila (Amerikaanse) en Valentina (Colombiaanse). Zij hadden deze trip op de planning staan en vroegen of ik mee wilde.Zo zat ik ineens 8 uur in de bus naar Salvador. In Salvador hebben we vooral aan cultuur gedaan. Het is een historische stad, vooral met betrekking tot slaven. De stad is ook bekend geworden nadat Michael Jackson daar declip voor 'They don´t care about us' opnam. De stad is mooi maar erg oud en de gebouwen worden niet onderhouden. We hebben met de boot ook nog twee eilanden bezocht.

Een week geleden zat ik nog in Nederland en nu zat ik op een boot te chillen met een super mooi uitzicht en een livegroep die samba muziek aan het spelen was. Ook de zonsondergang in Salvador vanaf de vuurtoren was te mooi. Kan het nog beter?

Ik ben er inmiddels wel achter gekomen dat alles super super super traag gaat hier. Als je iets wil doen moet je er hierruim de tijd voor nemen. Ergens eten of drinken bestellen duurt lang, maar het duurt nog langer voordat je het krijgt haha. De bus pakken is hier is ook grappig. Ze kennen geen bustijden. Als je weet welke bus je moet hebben en waar ie rijdt, dan moet je zorgen dat je ergens op de route zorgt dat je chauffeur je ziet. Je moet dan direct de bus inspringen want anders heb je alweer gemist. De bussen zitten ook overvol. Ze hebben geen treinen of trams hier. En een taxi nemen is niet goed voor je hart haha. Volgens mij heeft iedereen zijn eigen regels voor in het verkeer.

Deze week wil ik meer plaatsen in Maceio gaan bezoeken. Ze hebben hier meerdere stranden die supermooi schijnen te zijn. Heb het vandaag ook over het vrijwilligerswerk gehad. Er is een project met jongens van 10 tot 15 jaar waar ik zou kunnen werken. Ga er deze week of volgende week een dagje heen om te kijken of het wat is. Maar heb al van een jongen gehoord dat het een goed project is. Verder ga ik zoveel mogelijk aan mijn Portugees werken. Zal binnenkort wat foto´s plaatsen van mijn familie.

Tchau!

Eerste update!

Ola,

Na een lange reis ben ik veilig aangekomen in Maceio. Op het vliegveld werd ik opgewacht door een taxi-chauffeur en maakte ik kort kennis met mijn gastgezin.

Ik verblijf in het appartement van de familie De Oliveira Cerqueira. Mijn nieuwe familie bestaat uit hun zoon, twee honden en een kat. Ze zijn echt super aardig. Communiceren gaat nog erg lastig. Ze spreken geen Engels en ik (nog) nauwelijks Portugees. Meteen na aankomst lieten ze me van alles zien en vertelden er hele verhalen bij. Af en toe begrijp ik een paar woordjes, maar het gaat allemaal erg snel.

Ze zorgen hier goed voor me. Om de paar minuten komt Senhora Aglasonia met eten en drinken aanzetten. Ook het ontbijt was behoorlijk veel: brood, pizza, gebakken eieren, cornflakes, veel fruit en nog meer. Zelfde voor het avondeten: een schaal pasta genoeg voor meerdere personen. Als ik niet genoeg eet krijg ik te horen dat ik meer moet eten want ik ben zo lang. Mijn bord blijft ze maar vol leggen. Ik probeer beleefd aan te geven dat ik toch echt genoeg op heb en zoveel eten niet nodig is haha.

Gisteren de buurt verkend en na het avondeten met senhora een rondje door de wijk gelopen en even langs de supermarkt gegaan. Dit bleek een test te zijn haha, terwijl we door de winkel liepen wees ze van alles aan en zei de betekenis in het Portugees. Ik herhaalde braaf alle woorden. Ook tijdens het ontbijt vannochtend kwam alles wat op tafel lag ter sprake. Zo kon ik goed oefenen zei ze. Ik denk dat hun motto is: zoveel mogelijk in het Portugees tegen hem praten dan leert ie het vanzelf wel. Hopelijk hebben ze gelijk haha.

Het is hier erg mooi allemaal. Het strand en de zee helemaal! Als ik uit mijn raam kijk kan ik de zee zien. Geen straf om hier de komende 8 weken te verblijven.

Vannochtend mijn eerste les Portugees gehad. Mijn leraar heet Cicero en ik heb les met marc (Nederlander) en Dalila (Amerikaanse). Verder zitten hier nog meer studenten uit verschillende landen. Het is een leuke groep. Vanavond hebben we afgesproken om wat te gaan doen met z´n allen.

Tot zover mijn eerste update. Ik zal binnenkort wat fotos plaatsen!

Hoe is het in Nederland? :)

Ate Logo!

Het is zover!!

Yeahhhh het is zover!

Mijn volgende verhaal zal ik schrijven vanuit Maceio

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Joël