Deze week ben ik begonnen met mijn vrijwilligerswerk. Ik werk hier in een opvanghuis waar +/- 15 jongens wonen. De organisatie is een NGO en kan alles maar net rond krijgen om de school open te houden.

Mijn eerste dag was bijzonder. Zoals gewoonlijk was ik in de verkeerde bus gestapt en stond ik uiteindelijk op de verkeerde plek. Heb toen maar een taxi genomen en in mijn beste Portugees uitgelegd waar ik heen wilde. Gelukkig begreep de taxichauffeur me en bracht hij me naar het opvanghuis. Aangekomen wisten niet alle medewerkers dat ik zou komen en kon ik weer flink oefenen met mijn Portugees :). Gelukkig was de directeur er die ik vorige week had gesproken en hij bracht me naar het klaslokaal. Ik had nog geen idee wat de bedoeling was. De jongens waren inmiddels het lokaal binnengekomen en namen plaats achter hun bureau. Daar was de directeur weer en hij stopte me een aantal krijtjes in mijn handen. Okay.... moet ik iets opschrijven..... vroeg ik me af? En toen zei de directeur: “Ingles”. Aah ze verwachten van me dat ik de jongens Engels ga leren. Hier had ik geen rekening mee gehouden..... Kon op dat moment moeilijk nee zeggen. Dus er zat niets anders op dan improviseren. Ben maar begonnen met de basis: my name is, I am from en het alfabet. De jongens waren allemaal erg geïnteresseerd en schreven alles op. Ik dacht hopelijk schrijf ik zelf alles goed op haha.

Gisteren heb ik een vriendin uit Amerika meegenomen. Dalila geeft Engelse les op een highschool in New York. Had haar om hulp gevraagd want ik ben geen leraar en Engels is niet mijn moeder taal. Ik spreek het, maar om het iemand te leren is heel wat anders. Ze ging met mee en samen gaven we les. We hielden het simpel en begonnen weer met het alfabet. Dat is voor hun al lastig genoeg. Heb na de les een gesprek gehad met de directeur. Er was een andere vrijwilliger, een Braziliaan uit Sao Paulo, die 1x per week wiskunde geeft. Hij kon mooi als tolk al mijn vragen aan de directeur stellen. Ik kwam erachter dat niet alle jongens naar school gaan. Ze hangen de hele dag een beetje rond in het huis. Hij gaf aan dat hij erg blij was dat ik er de komende weken kom werken en activiteiten met de jongens ga doen. Ik mag zelf bepalen wat ik met de jongens wil doen en kan gebruiken maken van alle spullen in het huis. Ze hebben een klaslokaal, een lokaal met een beamer en een computerlokaal. Hij verzocht me wel om ook Engelse les te blijven geven omdat ze dat later goed kunnen gebruiken. Maceio krijgt steeds meer toeristen uit de hele wereld op bezoek.

Vandaag ging ik weer verder met de Engelse lessen samen met Dalila. We gingen weer verder met het alfabet. We deden verschillende spelletjes en lieten ze om de beurt het alfabet zeggen. Het was me opgevallen dat een aantal jongens moeite hadden met een simpel spelletje als noem de 1e vijf letters van het alfabet. Ik was aan het oefenen met Thiago. Hij wist niet welke letter na de A kwam. Ik vroeg hem doe het in het Portugees. Maar ook dit wist hij niet. Toen kwam ik erachter dat hij het alfabet niet eens in het Portugees kon. Hoe kan ik hem Engels leren als hij al moeite heeft met Portugees. Dalila en ik deden doen een test bij alle jongens. Het bleek dat er een aantal jongens waren die het alfabet in het Portugees niet kende en ook niet konden tellen.

Dus van Engelse les omgeschakeld naar Portugese les. Hoe gek kan het gaan. Dinsdag stond ik ineens Engelse les te geven en vandaag Portugees. Terwijl Dalila verder ging met Engels, nam ik een aantal jongens apart en begon met het alfabet in het Portugees en tellen tot 10. Morgen even geen lessen, maar voetbal :) Dit kunnen ze mij leren haha.

Gelukkig kan Dalila me volgende week nog helpen met lesgeven en kunnen we dit weekend samen een plan opstellen en bedenken wat wel als lesmateriaal kunnen gebruiken. We zullen alles zelf moeten maken.

Maar het vrijwilligerswerk is super leuk en het voelt goed dat de jongens mijn hulp waarderen. De jongste van de groep, daniel (10 jaar) is mijn maatje. Ik zal binnenkort wat foto's plaatsen.